poniedziałek, 29 lutego 2016

Ciemność

Ciemność.
Czym, że jest jasność wobec ciemności ? -
garstką popiołu w ogrodzie oka.

Ciemność przy akompaniamencie ciszy wżyna się w nas
 jak kolce, ciernie.
Tak bezlitosna dla zbłąkanych, połamanych
serc.
Ciemność, słowem niedotknięta.
Przynosząca raz ukojenie, raz ból i zło.

Wszechobecna ciemność, zawsze jest, nawet, gdy świeci słońce -
zagląda do zgubionych
dusz.
Trudna do zrozumienia.
Niczym mroczny jeździec, który idzie na bój,
skrada się do nieprzytomnych
myśli.



Fot: http://psychedelein.blogspot.com/2011/05/ciemnosc.html

2 komentarze:

  1. Bardzo piękny wiersz! Pisz, Zosiu, jak najwięcej wierszy, bo ten wyszedł bardzo ciekawie.

    OdpowiedzUsuń